طراحی ایستگاه قطار در رشت با ملاحظات بوم شناختی

درجهان امروز، بخش حمل و نقل از جمله بخش های زیربنایی اقتصاد هر جامعه است که علاوه بر تحت تأثیر قراردادن فرآیند توسعه اقتصادی، خود نیز در جریان توسعه دچار تغییر و تحول می شود.امروزه با پیشرفت تکنولوژی،راه آهن دوباره به عنوان وسیله ای برای حمل و نقل سریع و انبوه و ایمن مطرح شده است.درگیلان نیز این بستر فراهم آمده است و حمل و نقل ریلی به عنوان تحولی در سیستم ترابری وارد عرصه زندگی اجتماعی- اقتصادی مردم خواهد شد.لذا با توجه به موقعیت استان گیلان از قبیل مشرف بودن به دریای خزر و همجواری با کشورهای آسیای میانه،توریسم پذیر بودن منطقه و عدم وجود یا ناکارایی سیستم های جاده ای و هوایی،نیاز به احداث بناهایی که ضمن پاسخگویی به نیازهای ترابری در تعادل با محیط،تاریخ،فرهنگ و طبیعت باشد،احساس می گردد.آنچه تا به امروز با توجه به وضعیت فعلی ایستگاه های ساخته شده می توان فهمید،عدم توجه به طراحی ایستگاه ها می باشد و آنچه در مباحث طراحی ایستگاه ها بیشتر به آن پرداخته شده نیز شامل مسائل فنی و عملکردی و پاسخ به نیازهای عملکردی فضا است.اهمیت این مسئله از آنجایی است که تامین برخی از نیازهای انسانی به ابعاد روانشناختی،اجتماعی، فرهنگی،اقتصادی و تاریخی و جغرافیای زیست او بستگی دارد.بنابراین مکان زندگی و فعالیت او نمی تواند بی ارتباط با این ویژگی های بومی باشد.لذا برای رسیدن به طراحی یک ایستگاه قطاری که پاسخ گوی نیازهای کاربران باشد،بررسی ویژگی های عملکردی،زیبایی شناختی،فرهنگی و هنری ضروری به نظر می رسد.هدف دستیابی به یک نظام علمی و تجربی و یا به عبارتی مطالعات منسجم بر اساس ملاحظات بوم شناختی،به منظور ارتقاء کیفی مکان مورد طراحی و رسیدن به دستورالعمل هایی جهت طراحی یک ایستگاه راه آهن بین شهری می باشد .در این پژوهش استان گیلان و شهر رشت به عنوان محیطی برای آزمون فرضیه ها و پاسخگویی به پرسش ها با توجه به ملاحظات بوم شناختی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.روش تحقیق بصورت اسنادی و بررسی متون بوده و عمده ترین منابع مورد استفاده کتابها و مجلات تخصصی،طرح های پژوهشی مرتبط و استفاده از شبکه جهانی اطلاع رسانی می باشد.